استصحاب عدم نعتیاستصحاب عدم نعتی به استصحاب عدمِ متعلق به وصف یک ماهیت اطلاق می‌شود. ۱ - تعریفاستصحاب عدم نعتی، مقابل استصحاب عدم محمولی است و به استصحابی گفته می‌شود که مستصحب آن، عدم نعتی می‌باشد، مثل: استصحاب عدم قرشی بودن زنی معینی، یا عدم مسکر بودن مایعی معین. ۲ - توضیحعدم، گاهی به اصل ماهیت چیزی تعلق می‌گیرد و بر آن ماهیت حمل می‌شود، مثل «زید معدوم» و «شریک الباری معدوم» که عدم، بر ماهیت زید و شریک الباری حمل شده است، و گاهی عدم، به وصفی از اوصاف ماهیتی که محل عروض آن است تعلق می‌گیرد، نه به اصل ماهیت ، مثل: عدم مسکر بودن سرکه‌ای که نسبت به جوشیدن آن شک وجود دارد؛ در این جا اِسکار، وصفی از اوصاف است و شک در این است که آیا سرکه‌ای که جوشیدن آن مشکوک است، به آن متصف شده است یا نه؛ به این عدم، «عدم نعتی» و استصحاب این عدم را «استصحاب عدم نعتی» می‌گویند. [۵]
کوثرانی، محمود، الاستصحاب فی الشریعة الاسلامیة، ص۵۳.
۳ - عناوین مرتبطعدم نعتی. ۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۷۳، برگرفته از مقاله «استصحاب عدم نعتی». رده‌های این صفحه : استصحاب عدمی
|